مدتها بود دوست داشتم وقتی فراهم شود که سریال امام علی ع را کامل نگاه کنم.

شکر خدا در این ماه رمضان فرصتش فراهم شد.

یکی از مشکلاتی که در اجتماعات وجود دارد، رابطه عالم و جاهل است.

وقتی یک عالم بخواهد مطلبی را به جامعه بفهاند، بسیار سخت است. گاهی نیاز به سالها کارفرهنگی و علمی است تا بتوان مطلبی را در جامعه جا انداخت.

مثالی که شاید منظورم را کمی روشن کند همان مثال مار است که شخصی وارد منطقه ای شد که نوشتن نمی دانستند. این عالم، شروع به آموزش این مردم کرد. این منطقه شخصی داشت که مثلا حکم کدخدا یا عالم آنجا را داشت و با آمدن شخص عالم به این منطقه کارش کساد شده بود. کدخدا گفت باید بین ما دو نفر مسابقه برگزار شود و مردم نظر دهند که چه کسی بهتر می داند و هرکدام شکست خوردیم باید از اینجا برویم. در مسابقه کدخدا گفت تو یک مار را بنویس و من هم یکی ومردم قضاوت کنند. شخص عالم نوشت«مار». کدخدا هم شکل مار را کشید و گفت مردم انصافا ببینید مار من مار است یا مار او؟!! مردم جاهل هم که نوشتن نمی دانستند قضاوتشان روشن است!

حال چقدر باید زحمات کشیده شود تا بتوان مطلبی را به توده ها فهماند. چقدر برای یک عالم سخت است وقتی با مردم سروکار دارد!

مشکلی که در کوفه آن روز وجود داشته، دقیقا همین مشکل بود. معاویه حکم همان کدخدا را داشت و علی ع حکم عالم.

به نظر بنده حقیر، اوضاع امروز جامعه، هیچ فرقی با کوفه آن روز ندارد. اگرچه مردم ما بارها نشان داده اند که کوفی صفت نیستند،‌اما کوفی صفتان در میان آنها هم کم نیستند.

فرض کنید خدای ناکرده جمهوری اسلامی سقوط کند. سالها بعد که می خواهند سقوط آنرا تحلیل کنند، همان مسائلی که در مورد کوفه گفته می شود را می توان آورد.

همان افرادی که در کوفه فریب معاویه می خوردند در جامعه ما هم فریب زرق و برق های و فریبکاری های نظام سلطه و رسانه های ماهواره ای آنها می خورند.

خداوند همه ما را به راه راست هدایت و در آن راه ثابت قدم گرداند.