دانستن، غیر از باور داشتن است . مثل اینکه می دانیم که مرگ را در آغوش خواهیم گرفت. اما به این علم به گونه ای که در اعمالمان موثر افتد، ایمان نداریم. شاید بارها شنیده بودم که فرصت ها مثل ابر می گذرند اما باور کردن این مسئله، چیز دیگری است . یک بار به این فکر فرو رفتم که واقعا، ما همین یک بار قرار است در این دنیا زندگی کنیم و این هم هر لحظه ممکن است تمام شود و ما چقدر به وظیفه خود عمل کرده ایم و چقدر عاشق شده ایم؟ چقدر خدا را از روی محبت و عشق پرستش کرده ایم؟!

عاشق شو اَرنه روزی کار جهان سر آید ...

عمر یک بار است نه بیشتر !!!

عاشق شویم... البته معشوق واقعی را عاشق شویم...نه این تخیلاتی را که به آنها می گویند معشوق...جالبه که هم عاشق ها می دونن در این موارد، دروغ می گن و هم معشوق ها!!! چون مسائل جنسی و احساس نیاز به محبت، به طرفین فشار آورده، و کار را در ظاهربه عشق، کشانده!! یادمان نرود که طرفین را معشوق حقیقی، آفریده...  فتبارک الله احسن الخالقین...