در اروپا خانه هایی که فقط از بیماران پرستاری شود،‌ تا اول قرن 12 میلادی وجود نداشت و با جنگهای صلیبی بود که به تقلید از مسلمانان،‌در اروپا هم بیمارستان دائر شد.

بهترین بیمارستان های اروپا در آن زمان اینگونه بود:

«روی زمین آجر فرش علف خشک پهن کرده و روی آن علفها بیماران تنگ هم خوابیده بودند... پای یکی کنار سر دیگری،‌بچه ها کنار پیرها بلکه حتی زن و مرد مخلوط، افراد دارای بیماری مسری در کنار بیماران با نقاهت جزئی به هم چسبیده بودند، زنی در حال زایمان و بچه ای در پیچ و تاب مرگ در کنار هم ناله می کردند ... غذا به اندازه کافی نمی دادند و گاهی بیماری یک روز گرسنه بود و روز بعد شاید می توانسبخاطر غذایی که مردم خیر خواه آورده بودند آنقدر بخورد که رو به اغما رود ... تمام ساختمان پر از مگس بود و هوا به قدری متعفن بود که پرستاران جرات داخل شدن نداشتند و جسد مرده ها معمولا 24 ساعت روی زمین می ماند... .»

در همین زمان بیمارستان ها در شهرهای اسلامی اینگونه بودند:

«هرگاه شخص ار بیمارستان مرخص می شد یک دست لباس نو و پنج سکه طلا می گرفت تا بلافاصله بعد از بیماری مجبور نباشد کار کند. دارای بخش های پلی کلنیک، ارتوپدی و جراحی و ... به صورت مجزا بود. ابتدا بیمار در بخش پلی کلنیک توسط طبیبان معاون و محصلین طب مورد آزمایش قرار می گرفت.بخش مردانه و زنانه مجزا بود و پس از آزمایش اولیه در صورتی که لازم بود بیمار بستری شود اسمش را می نوشتند و یک پرستار بیمار را راهنمایی می کرد و بیمار را شستشو کرده و لباس بیمارستان به تن او می کرد. در بیمارستان،‌کتابخانه و سالن تدریس وجود داشت که توسط رئیس بیمارستان تدریس صورت می گرفت.رختخواب های نرم و ملافه هایی با پارچه های سفید دمشقی و بالاپوش های کرکی و ظریف مثل مخمل. در هر اتاقی لوله کشی آب و همه اتاق ها دارای بخاری بود. تقریبا هر روزه غدا از گوشت پرنده یا گوسفند داده می شد البته به آنهایی که معده شان تحمل چنین غذاهایی را داشت. کنار بیمارستان داروخانه وجود داشت و بیمارانی که نیاز به بستریشان نبود داروهایشان را از آنجا تهیه می کردند.»

منبع: فرهنگ اسلام در اروپا. خانم دکتر زیگرید هونکه(مسیحی). ترجمه مرتضی رهبانی.

آنچه در اینجا می خواهم عرض کنم این است که زمانی اروپایی ها پای درس دانشمندان ما زانو زدند و علم آموختند و حال نوبت ما است که این کار را انجام دهیم و ملتی که بیش از یک بار تمدن ساخته باشد باز هم می تواند تمدن ساز شود.