کسانی که امروز در مقابل جمهوری اسلامی می ایستند،‌اگر زمان امیرالمومنین ع هم بودند همین کار را می کردند.

مگر زمان امیرالمومنین ع فقر در جامعه نبود؟!

مگر جمهوری اسلامی به دنبال رفع تبعیض در جامعه نیست؟!

قطعا جمهوری اسلامی نمی تواند به اندازه امیرالمومنین ع این کار را انجام دهد. اما هدفش همان است.

کسانی که امروز بخاطر وجود مشکلات، حکومت را مورد حمایت قرار نمی دهند و گاهی حتی به اسم اهل بیت، با رهبری مخالفت می کنند، در حکومت امیرالمومنین ع هم اگر بودند،‌نقش اشعث را بازی می کردند.

فریبکاری های امروز جهان سلطه، همان فریبکاری های پسر عاص و معاویه است.

کسانی که امروز کلام ماهواره را بر نظام ترجیح می دهند، آن روز هم تبلیغات معاویه را واقعی تر می دانستند.

البته این مطلب به معنی نبودن مشکلات در جمهوری اسلامی نیست؛ بلکه منظور این است که اگر از این نظام دفاع نکردیم و خدای ناکرده این نظام، ساقط شد، همان تحلیل هایی که برای شکست صفین و صلح امام حسن ع و شهادت امام حسین ع می کنیم، اینجا هم می آیند.

منظور از دفاع کردن هم این نیست که هر کاری در این حکومت می شود را مورد حمایت قرار دهیم. بلکه منظور این است که نقدهای سازنده داشته باشیم و سعی کنیم مشکلات را با هم حل کنیم.

سریال اوشین، که طرفداران زیادی هم داشت نقاط قوت وضعفی داشت که مواردی از آنرا در اینجا عرض می کنم:

1 . ترویج امیدواری و ایجاد جو امید.

2 . پشتکار و تلاش خستگی ناپذیر.

3 . نقد سرمایه داری و گوشزد کردن مشکلاتی که با اقتصاد سرمایه داری می تواند بوجود آید مثل نابود کردن اخلاق و احساسات انسانی.

4 . ترویج فمنیسم.

می گویند زمان امام خمینی ره زنی در جواب گزارشگری که در مورد الگوقرار دادن حضرت زهرا س سوال کرده بود، جواب داد که حضرت زهرا مربوط به هزاروچهارصد سال قبل است و الگوی امروز ما اوشین است!!!

بنده در مدتی که اوشین نگاه می کردم به این مساله توجه داشتم که اوشین چه خصوصیتی داشته که آن زن را شیفته خود کرده بوده است؟!

اگر پشتکار و امیدواری اوشین را مد نظر داشته، که حضرت زهرا س بسیار بالاتر و بهتر و بیشتر، دارای این خصوصیات بوده اند.

به نظرم آنچه باعث شیفتگی آن زن بوده است، بحث فمنیسم است.

در سریال اوشین، اینگونه القاء می شود که یک زن، ‌بدون کمک شوهرش می تواند به جاهای بالای اجتماعی برسد و اصلا شوهر، خیلی اوقات مزاحم است تا کمک کار!

این مساله، نقدی است که بر سریال اوشین وارد است. البته این سریال، نقدهای دیگری هم دارد مثل اینکه اوشین خود کشی شوهرش را توجیه می کند. در کل، این سریال، ترویج فرهنگی غیر از فرهنگ ما است و طبیعی است که منافات هایی با فرهنگ غنی ما داشته باشد.

ای کاش دست اندرکاران فیلم و سریال ما برای ساخت برنامه، سراغ فرهنگ غنی مان روند تا مجبور نباشیم سریال هایی پخش کنیم که فرهنگ های دیگر را ترویج می کند.

اسلام مخالف فعالیت اجتماعی بانوان نیست. اما فمنیسم چیزی فراتر از این را می خواهد. مکتب های فکری بشری مشکلات بشر را زیاد خواهند کرد، اگرچه ادعای عکس این را دارند. اینها بنیان خانواده را از هم می پاشند و انسان را از انسانیتش می اندازند.

ای کاش می فهمیدیم که خدا بهتر از ما می فهمد!

مدتها بود دوست داشتم وقتی فراهم شود که سریال امام علی ع را کامل نگاه کنم.

شکر خدا در این ماه رمضان فرصتش فراهم شد.

یکی از مشکلاتی که در اجتماعات وجود دارد، رابطه عالم و جاهل است.

وقتی یک عالم بخواهد مطلبی را به جامعه بفهاند، بسیار سخت است. گاهی نیاز به سالها کارفرهنگی و علمی است تا بتوان مطلبی را در جامعه جا انداخت.

مثالی که شاید منظورم را کمی روشن کند همان مثال مار است که شخصی وارد منطقه ای شد که نوشتن نمی دانستند. این عالم، شروع به آموزش این مردم کرد. این منطقه شخصی داشت که مثلا حکم کدخدا یا عالم آنجا را داشت و با آمدن شخص عالم به این منطقه کارش کساد شده بود. کدخدا گفت باید بین ما دو نفر مسابقه برگزار شود و مردم نظر دهند که چه کسی بهتر می داند و هرکدام شکست خوردیم باید از اینجا برویم. در مسابقه کدخدا گفت تو یک مار را بنویس و من هم یکی ومردم قضاوت کنند. شخص عالم نوشت«مار». کدخدا هم شکل مار را کشید و گفت مردم انصافا ببینید مار من مار است یا مار او؟!! مردم جاهل هم که نوشتن نمی دانستند قضاوتشان روشن است!

حال چقدر باید زحمات کشیده شود تا بتوان مطلبی را به توده ها فهماند. چقدر برای یک عالم سخت است وقتی با مردم سروکار دارد!

مشکلی که در کوفه آن روز وجود داشته، دقیقا همین مشکل بود. معاویه حکم همان کدخدا را داشت و علی ع حکم عالم.

به نظر بنده حقیر، اوضاع امروز جامعه، هیچ فرقی با کوفه آن روز ندارد. اگرچه مردم ما بارها نشان داده اند که کوفی صفت نیستند،‌اما کوفی صفتان در میان آنها هم کم نیستند.

فرض کنید خدای ناکرده جمهوری اسلامی سقوط کند. سالها بعد که می خواهند سقوط آنرا تحلیل کنند، همان مسائلی که در مورد کوفه گفته می شود را می توان آورد.

همان افرادی که در کوفه فریب معاویه می خوردند در جامعه ما هم فریب زرق و برق های و فریبکاری های نظام سلطه و رسانه های ماهواره ای آنها می خورند.

خداوند همه ما را به راه راست هدایت و در آن راه ثابت قدم گرداند.

کم کم غروب ماه خدا دیده می شود

در این ماه، ایرانیان به عبادت و راز و نیاز مخصوصا در شبهای قدر و در مساجد پرداختند.

چند روز دیگر که ماه رمضان تمام می شود و موج مسافرت ها آغاز می شود، خیلی از کسانی که کنار دریاها با وضعیت آنچنانی مشاهده می شوند، همین کسانی اند که در ماه رمضان مشغول عبادت بودند!!

علت این مسئله، استقرار فرهنگ حرافی بدون عمل در جامعه ما است.

ماها متاسفانه بیش از آنکه عمل کنیم، حرف می زنیم.

از همین باب است که به خداهم راحت قول می دهیم و اما در عمل، راحت زیر قولمان می زنیم.

مشکل دیگر این است که دین، از زندگی مردم جدا است. مردم مسائل دینیشان را در ماه رمضان و محرم انجام می دهند و بعد از آن، دین تمام می شود و وقت زندگی است!!

این مشکل، دقیقا سکولاریسم است. یک زندگی سکولار، همین است که دین در آن دخالت نداشته باشد.

اینها در حالی است که دین،‌برای زندگی هم برنامه دارد و دستور. اما مردم برنامه های زندگی دین را کار ندارند و فقط همان برنامه های عبادی و عشقولانه را می پسندند. به قول قرآن به قسمتی از آن ایمان می آورند و به قسمت دیگر نه!!!

البته همه متدینین اینگونه نیستند و کم نیستند متدینینی که دین، در زندگی آنها هم جریان دارد.

خداوند ما را در انجام دستوراتش یاری فرماید.

گاهی در تلوزیون یا سینما سعی می شود به گونه ای مذهبی ها را نیز نشان دهند.

اما از آنجا که خود سازندگان این برنامه ها مذهبی نیستند، نمی توانند مذهبی ها و زندگی واقعی آنها را درک کنند و معمولا این موضوعات را خوب نمی سازند.

یکی از این موارد که به نظرم افتضاح ساخته شده است، نشان دادن یک حاج آقا در سریال دودکش است.

حاج آقایی که به دلقک شبیهتر است تا یک حاج آقای واقعی.

حاج آقایی که برای یک کاسه آش نذری، التماس می کند.

حاج آقایی که صدایی زنانه دارد.

تاخود مذهبی ها برای خود فیلم نسازند، دیگران نمی توانند زندگی واقعی آنها را نشان دهند.

تنها راهکار، تربیت نیرو است و باید دانشگاهی برای تربیت کارگردان و بازیگر و... مذهبی، ساخته شود.

کلماتی مثل آزادی، عدالت، و... برای عوام، مفاهیمی جذاب دارند. اما برای خواص، بیش از اینکه معنای ظاهریشان را یادآور باشند، مظلومیت این کلمات را یاد آوراند.

در طول تاریخ، بارها از اینگونه کلمات، سوء استفاده ها شده است.

در هشت سال دوره اصلاحات، از کلمه آزادی سوء استفاده زیادی شد.

مخصوصا که مدعیان آن،‌ منظورشان را از ملفوظشان بیان نمی کردند.

آزادی و عدالت و اعتدال را همه دوست دارند. اما مساله این است که در مصادیق اختلاف می شود.

امیدواریم جناب روحانی،

اولا مفهوم اعتدال را به خوبی روشن کنند

وثانیا در مصداق هم معتدلانه عمل کنند.

به امید موفقیت ایشان و همه مسئولین خدوم نظام... .

یکی از دوستان من که قبلا اینجور

بود و مدتی هست که اینجور

شده

به بنده حقیر، علاقه وافری داره.

جدی میگما!!

البته این علاقه، دوطرفه هستا!

گاهی وقتا، شده تا چهل دقیقه تلفنی با هم صحبت کنیم!!!

البته تلفن شهری!!

وبلاگش رو هم اگه میخواید ببینید اینجا رو کلیک بفرمایید.

خدا رو شاکرم که به بنده ، نعمت داشتن چنین دوستی رو داده.

دوست، مساله ای بس مهمه.

به دوستاتون، خیلی توجه کنید . منظورم اینه که حواستون باشه که چطور تاثیری روی شما می گذارن. اگه تاثیرشون خوبه، خدا رو شکر کنید و سعی کنید اون رو از دست ندید، و اگه تاثیرشون روی شما بد هست، سعی کنید از او فاصله بگیرید و رابطه شما به حدی باشه که شما بتونید روی او تاثیر خوب بذارید.

اما اگه تاثرش رو شما، هم خوبه و هم بد، باز هم جانب احتیاط رو از دست ندید. یه دوست میتونه یک عمر زندگی آدم رو متحول کنه. مواظب باشیم با چه کسانی نشست و برخاست می کنیم و چه تاثیراتی روی ما دارند. 

با اینکه بارها و بارها این مسئله تذکر داده شده است که صدا و سیما نباید زنهای سطح پایین جامعه را چادری نشان دهد، اما متاسفانه باز این مسئله رعایت نمی شود.

سریال دودکش، در قسمت دیشبش یعنی شب چهارده رمضان، زن تندخوی سطح پایین جامعه را با چادر نمایش داد.

البته این مشکل، به این خاطر است که ما می خواهیم دست اندرکاران هنری کشور را با بخشنامه ملزم کنیم که فرهنگ را خراب نکنند!!

در حالی که معمولا این افراد، هیچ دغدغه ای برای این مسئله ندارند و در بحث حجاب، تقریبا نمی توان خانمی را در این فیلم ها یافت که واقعا مقید به حجاب باشد.

برای نمونه اگر نظری به عکسهای بازیگران خانم همین سریال دودکش در خارج از این سریال اندازید متوجه خواهید شد آنچه در قاب شیشه ای هر شب به صورت پوشش می بینید یک مشت دروغ و تزویر است؛ نه یک واقعیت. می توان گفت اینها خودشان هیچ تقیدی به مسئله حجاب ندارند.

حل مشکل هم فقط به این است که کسانی که به اینجور مسائل مقید هستند خود، وارد عرصه شوند و از ابتدا دانشگاهی با این هدف ساخته شود. وقتی افراد، تقید درونی برای این مسائل داشته باشند، اگر بخشنامه هم شود که باید در سریال ها حجاب رعایت نشود، آنها رعایت خواهند کرد.

والا اینکه با بخشنامه ها بخواهیم فرهنگ را حفظ کنیم، همین می شود که الان شده!