یکی از دوستان می گفت فلانی مشکلی با نظام ندارد. فقط دغدغه ای برای این مسائل ندارد!

خدمت ایشان عرض کردم مشکل همین است .

با اینکه سن من کمتر از سی سال است اماموهای بنده مقداری سفید شده که مساله ای ارثی است . اما گاهی که دوستان می پرسند موهایت سفید شده به شوخی به دوستان عرض می کنم «بخاطر غصه نظام است وغصه نظام، پیرمان کرده»

شاید ظاهر این مطلب، شوخی باشد . اما بیان این واقعیت است که ما دو طیف فکری داریم .یکی آنکه دغدغه ای برای نظام حکومتی حاکم در کشور ندارد و دیگری آنکه با شادی نظام، شاد و با غصه هایش غمناک می شود و اصلا زندگی اش را با نظام تنظیم می کند.

نکته بسیار مهم:

منظورم این نیست که هر کاری در این حکومت انجام می گیرد مودر قبول ما است و ما طابع محض این حکومت و همچنین این دولت هستیم. بلکه منظورم این است که وقتی مشکلاتی در این سیستم می بینیم از بالاترین مقام باشدیا پایینترین، مساله ای اقتصادی باشد یا علمی و ... خلاصه مشکلات نظام را مشکل خودمان می بینیم و به فکر حل کردن آن هستیم.

اما طیف دیگر ،‌کسانی اند که چنین نیستند و کار ندارند در جامعه چه می گذرد یا اینکه بگوییم کار دارند؛ اما مشکلات را مشکل نظام می دانند نه مشکل خودشان.بیشتر مشغول نق زدن هستند تا فکر راه و چاره.اینها بیشتر به فکر خودشان هستند. بر خلاف طیف دیگر، که بیشتر به فکر دیگران اند، یا بهتر بگوییم به فکر حفظ سیستمی بومی برای حل مشکلات موجود اند.

این طیف سنتی، معمولا کسانی اند که بامباحث فلسفی هم مخالف اند و با این سیستم شهریه ای که معمولا عقلا نمی پسندند موافق اند! دارای افکاری بسته اند.شاید بتوان گفت بعضی از اینها همان طیفی اند که قبل از انقلاب می گفتند ظرفی که بچه روح الله خمینی(مرحوم امام) در آن آب خورده نجس است ؛چون خمینی فلسفه می گوید!

اینکه در حوزه علمیه، عده ای نمی خواهند مباحثی مطرح شود که به کار نظام می آید مثل مباحث فقه حکومتی، فلسفه های مضاف مثل فلسفه سیاست و اداره جامعه و ... از اینجا نشأت می گیرد که مشکلات موجود در نظام دغدغه ای برای آنها ایجاد نمی کند.

بله به نظر ما ،‌اگر ماست گران می شود تقصیر آخوندهاست(البته بعضی آخوندها). اما نه ازآن جهت که بعضی از مردم عوام می گویند. آنها بحثشان بحثی اجرائی است که درست یا غلطش بماند. بلکه از این جهت که بحث اقتصاد اسلامی که هم در حوزه فلسفه و هم درفقه یا رشته های دیگر قابل طرح است، را عده ای نمی خواهند مطرح شود و با این مباحث علمی است که باید دنبال چاره ای برای حل گرانی ماست شد.

این دو طیف فکری، هم در حوزه علمیه وجود دارد وهم در غیر حوزه . هم دانشگاه و هم غیر دانشگاه.

آنچه دیده می شود که بین علمای دین، از بحث های مورد نیاز حکومت مطرح می شود، مربوط به حاشیه حوزه است ،‌نه متن حوزه. اگرچه کم کم حاشیه ،‌به لطف پروردگار پررنگ تر از متن شده .

بله ،‌اینها مخالف نظام نیستند و مشکل سیاسی هم ندارند. اما دغدغه نظام هم ندارند .امثال خاوری ملعون که اموال ملت را غارت کرده و فرار می کنند، از همین طیفی اند که به فکر خودشان اند نه به فکر نظام و ملت.

رسول مکرم اسلام حضرت محمد صلوات الله تعالی علیه می فرمایند : «هر کسی صبح کند در حالی که به امور مسلمین اهتمام و توجه ندارد ، مسلمان نیست»

بله؛ دغدغه نظام است که مو را سفید می کند...