یکی از راه هایی که می توان  بوسیله آن دریافت که مسئله ای فطریست و از نهان بشر برمی خیزد،این است که در طول تاریخ و همیشه ،آن مسئله را بشر رعایت می کرده است.

اصل پوشش،برای بشر اینچنین است.

اولین مطلبی که در تاریخ بشر دراین باره  می توان یافت داستان لباس حضرت آدم وهمسرش حواست که با برهنه شدن ،مجازات شدند وبا برگ درختان خودرا پوشاندند.پس از آن هم چنانچه از تصاویر سنگواره ها و درون غارها به دست می آید تا اواخر قرن نوزدهم ،بشر همواره عفت و حیا را رعایت می کرده و تفاوت در فرهنگ ، سلیقه ، رنگ و جغرافیا هرگز نتوانسته مانع از رعایت فرمان درونی فطری غریزی حیا شود.

براساس یک قانون آشوری ،در حدود 1200 سال قبل از میلاد زنان می بایست هنگام بیرون رفتن از منزل از حجاب استفاده می کردند.

در مصر باستان ،کنیزان ،روسپی ها و رقصندگان از نازلترین طبقات جامعه آنان بودند که گاه برهنه دیده شده اند.

ویل دورانت می گوید :«آرتمیس» الهه عفت (و یکی از خدایان {بت های}یونان باستان )است و عالیترین نمونه دختران جوان به شمار می آید.

در سده چهارم میلادی مرد و زن پیراهن های بلند با آستین های بلند می پوشیدند.

در قرون هفتم تا دهم میلادی هرچه طبقه اجتماعی بالاتر بود پوشش هم بیشتر بود.

در قرون یازدهم تا پانزدهم میلادی در انگلستان زنان موی خود را زیر روسری یا (هدریل)از پارچه کتان پنهان می ساختند.

ویل دورانت میگوید:درزمان فیلیپ دوم(1556 )زنان عفیف دور از مردها غذا صرف می کردندو به ندرت همراه مردان درانظار ظاهر می شدند.هنگامی که از خانه قدم بیرون می نهادند در کالسکه های در بسته می نشستند.

در زمان شکسپیر زن حق نداشت که روی صحنه بیاید و نقش زنان را پسران بازی می کردند.

درقرن هجدهم درفرانسه زنان زیر لباس خود زیرپوش و زیر دامنی و جوراب بلند می پوشیدند.

تا اواخر قرن نوزدهم پوشش و حفظ حیا و عفت درهمه اقوام به انواع گوناگون ادامه داشت.

از سال 1921 به بعد دامن ها کوتاه تر شد (و به زانو رسید)و این امری بی سابقه در تاریخ پوشاک به شمار می رفت.

ویل دورانت معتقد است :بعد از جنگ جهانی دوم و همزمان با انقلاب صنعتی به بهانه آزادی زن و در واقع برای سوء استفاده بیشتر از او مردانی که طالب حذف شرم و حیا بودند زنان را به عرصه فحشا کشاندند.

تاریخ حجاب در ایران را اگر پرودگار عالم لطف کند درمطلب بعد (جمعه آینده)بررسی می کنیم.