«با معرفت»، صرفا عنوانی نیست که در کوچه و خیابان به معنای «با مرام» بکار می رود. بلکه معرفت عنوانی است که به معنای آگاهی و دانش در مجامع علمی کاربرد دارد.

از جمله مباحث بسیار با اهمیت، راه رسیدن به معرفت و کسب دانش است.

روزگاری دنیای غرب چنان بر طبل حس گرایی میکوبید که همه دانش هایی که از راه غیر حس به دست می آمدند مثل راه عقل و وحی را مردود می شمرد. اما از آنجا که هر افراطی به تفریط منجر می شود، امروز در فلسفه علم به نسبی گرایی رسیده است و به همه راه ها از رمالی گرفته تا وحی نگاه یکسان دارد!

اما این جای بسی افتخار است که سیر کلی مذهب شیعه تقریبا همیشه در این بحث نگاهی اعتدالی و عقل گرا داشته است؛ نه مثل متمدن نماهای غربی فقط تجربه را معتبر دانسته، و نه مثل سلفی ها صرفا نگاهی نقل گرا به معرفت دینی داشته است.

در این میان به نظر می رسد تفکر داعش از سلفیه هم سخیف تر است و می توان به عبارتی گفت سلفیه افراطی. چرا که وهابی ها سعی دارند همه معرفت دینیشان را از راه نقل استنباط نمایند. اما داعشی ها نگاهشان اصلا معرفتی نیست؛ بلکه صرفا یک تقلید از تاریخ است! بدین معنی که فکر می کنند هرآنچه در دوره خلافت اموی و عباسی رخ داده است اعمالی اسلامی بوده و باید آنها را انجام داد. مثل برخی که فکر می کنند اگر عربی حرف بزنند اسلامی حرف زده اند!مثلا فکر می کرد باید برده داری را به همان سبک قدیم دوباره رواج دهد، یا اینکه قصد داشت همان مناطقی را که در دوره خلافت مذکور به عنوان سرزمین ها اسلامی بوده است را تصرف نماید و... .

 بسیاری از اعمال دواعش را نمی توان به اسلام مرتبط ساخت مگر با همین نگاه و تحلیل که همه اعمال خلفایی که به نام اسلام حکم رانده اند را اسلامی بدانیم.

البته این نگاه در جامعه ما نیز گاها مشاهده می شود. چرا که برخی فکر می کنند حال که جمهوری اسلامی است هر رفتاری از مسئولین آن سر بزند، اسلامی است و آنرا به اسلام مرتبط می سازند! از مجوز های وزارت ارشادش گرفته تا بانک های ربوی اش و ... .