در چند سال اخیر، گرانی با شیب ملایم برق در زمستان و گاز در تابستان و سکوت نجیبانه ملت، کار را به جایی رساند که در چند روز اخیر، مرغ ها هم تخمشان را از ما دریغ کردند و در همین راستا، زنگنه هم به فکر گران کردن بنزینش افتاد!

... و این شیب ملایم، عده ای از مردم را نه از سر لجاجت یا عناد که از سر ناچاری به خیابان کشاند تا حق اثبات شده خود در قانون اساسی را از دولت بستانند

... اگرچه روش این حق گیری، روشی اشتباه بود و همین اشتباه، باز دشمن خارجی و دنباله داخلی اش را به طمع انداخت تا از احساسات ملت، بدترین کار را که همان فتنه گری است رقم بزند که البته به لطف حق باز هم نهم دیماه حماسه ساز شد.

اما از آنجا که این بار مساله از اقتصاد شروع شد و یکی از مسائلی که دشمن در تحریک ملت از آن بهره ها می برد بودجه حوزه و زندگی طلاب است، چند کلمه ای در این خصوص بخوانید:

شاید بتوان دلیل انتشار بودجه حوزه و عدم انتشار بودجه حقوق مدیران نجومی و ... را حدس زد، اما در عجبم چرا مسئولین حوزه در خصوص بودجه حوزه که از بیت المال اخذ می شود هیچ توضیحی نمی دهند؟! چرا نمی گویند از این پول، چیزی به جیب طلاب نمی رود. در اینکه این بودجه کجا خرج می شود ما اولین مدعی هستیم. چرا که به نام ما خرج می شود. همانطور که در خصوص معیشت و اوضاع اقتصادی جامعه اولین مدعی هستیم. چرا که آنجا هم کیف و لذتش برای دیگران و ناسزایش برای طلاب است.

حقیر یک نمونه کوچک از طلاب معمولی حوزه هستم. حدود چهارده سال از شهادت پدرم در شلمچه می گذشت که از خانه و کاشانه و مادر، جدا شده به قم آمدم و پس از تلاش هفده ساله در حوزه علمیه قم و چند سال درس خارج و اخذ مدرک دکتری از دانشگاه، امروز زندگی خود، همسر و سه فرزندم را با پانصدهزارتومان شهریه حوزه می گذرانم و بنیاد شهید هم می گوید نمی توانیم در مورد شغل، کاری برای شما انجام دهیم.

خلاصه این که در بحث اقتصادی و معیشتی ما طلاب مدعیان صف اول هستیم. اما چه کنیم که سکوت نجیبانه ای که بخاطر علاقه به انقلاب از خود نشان دادیم موجب ضایع شدن حقمان و روانه شدن انواع تهمت ها به ما شده و عده ای را به این اشتباه انداخته که اوضاع زندگی طلاب به سامان است؛ در حالی که قطعا طلاب، یکی از ضعیفترین اقشار جامعه از نظر اقتصادی هستند.