از دیدگاه حقیر مقصر اصلی مشکلات فرهنگی و بی بندوباری ها در جامعه مسئولین هستند. ممکن است گفته شود خب با این هجمه هایی که به ما می شود دولت چکاری می تواند انجام دهد!؟ منظور از مقصر بودن این نیست که دولت می بایست با زور جلو این مسائل را می گرفت و نگرفت. بلکه منظور این است که دولت می توانست با امکاناتی که داشت پیشگیری کند؛ اما پیشگیری که نکرد هیچ بلکه بسیاری از اوقات برای جلب حمایت های سیاسی، فرهنگ را نیز قربانی کرد و بی بندوباری را ترویج نمود.

امروز فعالیت برجسته دولت روحانی در گسترش پهنای باند خلاصه می شود. شکی نیست که ایجاد پهنای باند امری لازم برای کشور و پیشرفت آن شمرده می شود. اما آیا کشورهای دیگر نیز بدون هیچگونه پیشبینی امنیتی و فرهنگی و به صورتی افسار گسیخته به این امر مبادرت می ورزند؟! آیا به همان میزان که پهنای باند رشد داشته است سواد فضای مجازی نیز رشد داشته است؟ آیا در کشور های پیشرفته هم اجازه حضور در فضای مجازی بدون فیلترینگ برای کودک دوساله تا انسان 90 ساله یکسان است؟!! قتل ستایش افغان که عامل اصلیش تاثیر پذیری قاتل از فضای مجازی بود را آیا می توان فراموش کرد؟!

همه فعالان و دغدغه مندان این فضا می دانند که فضای مجازی ابزار آمریکا برای جاسوسی شمرده می شود و بسیاری از اطلاعات سایر ملل را آژانس امنیت ملی آمریکا جمع آوری نموده و با ابررایانه ها پردازش کرده و بر علیه خود ملت ها استفاده می کند.

آیا دولت در ایجاد پهنای باند این مسائل را در نظر گرفته است؟! امروز تاثیرات منفی فضای مجازی (در کنار همه فوایدش) بر کسی پوشیده نیست. اما چرا دولت ها اراده ای برای کم کردن این مشکلات ندارند و بدون توجه به این مساله صرفا سرعت را بالا می برندن؟!! چرا ما که در همه چیز تحریم هستیم در تلگرام و فیس بوک و واتس آپ و گوشی های هوشمند و اینترنت تحریم نیستیم؟! آیا غیر از این است که با توجه به این خواب مسئولین، ما در معرض یک جاسوسی ملی قرار گرفته ایم؟

مسئولین متاسفانه هیچ اراده ای برای ایجاد امنیت و فرهنگ فضای مجازی نیستند و فقط به بعد سیاسی پهنای باند یا اقتصادی می اندیشند اگر در پی بعد ضد فرهنگی و ضد امنیتی نباشند!