گروهی از آمریکا شناسان ایرانی در مورد افرادی که در آمریکا در مورد ایران به صورت تخصصی کار می کردند و به دولت آمریکا پیشنهاداتی داشتند را مورد بررسی قرار داده اند. در این پژوهش که یک سال به طول انجامیده، این افراد، به چهار گروه تقسیم شده اند:

1 . گروهی که خواهان براندازی جمهوری اسلامی است و در این راه حاضر است از هر ابزاری ولو جنگ استفاده کند. این تندرو ترین گروه است که 18 درصد آن افراد را شامل می شود. در دوره بوش این تفکر در راس قدرت بود.

2 . گروهی که متنقد سیاست خارجی آمریکا هست و می گوید برای آمریکا خوب نیست که درکشورهای دیگر دخالت کند و گاها منافع کشورهای دیگر مثل اسرائیل را بر منافع خود برتری دهد. این گروه خواهان تغییر ریشه ای سیاست خارجی آمریکا هستند که 5 درصد افراد را شامل می شوند.

3 . گروهی که خواهان بر اندازی جمهوری اسلامی نیست. بلکه به این نتیجه رسیده است که براندازی جمهوری اسلامی ممکن نیست و باید به دنبال تعامل راهبری با ایران بود تا بتوان از این طریق منافع آمریکا در منطقه را تامین کرد. یعنی آمریکا باید قدرت جمهوری اسلامی را بپذیرد و از راه تعامل با آن، ‌به دنبال کسب منافع خود باشد.(افراد این گروه، افراد علیه السلامی نیستند که بخاطر حقیقت و این حرفها به این نتیجه رسیده باشند. بلکه برای کسب منافع آمریکا با توجه به مقاومت ملت ایران،‌ تنها راه را در این می دانند که تعامل کنند). این گروه 31 درصد افراد مورد مطالعه را تشکیل می دهند.

4 . گروه چهارم مثل گروه اول به دنبال براندازی جمهوری اسلامی است. اما در روش با گروه اول متفاوت است. اینها معتقداند که روش مخالفت عریان جواب نداده و باید از راه مذاکره و مکر و حیله کار براندازی را پیش برد و در واقع به دنبال براندازی نرم و فروپاشی از درون هستند و بر ترویج ضد فرهنگ ها و اختلاف افکنی و تشکیل اجماع جهانی بر علیه ایران تاکید دارند. مثلا در بحث آذربایجان می گویند این خوب است که تلاش کنیم آذربایجان از ایران جدا شود اما اگر این مساله را به صورت واضح پیگیری کنیم نتیجه عکس دارد و باعث همبستگی ایرانی ها می شود. (یک مصداق از این نحوه عملکرد را می توان با دقت در تیتر شرق یافت!)این دسته 46 درصد افراد مورد مطالعه را شامل می شوند و تفکر غالب در دولت اوباما می باشند.

بادقت در رفتار سیاسی سیاستمداران کشورمان می توان تقسیمی شبیه آنچه ذکر شد را تصور نمود:

1 . گروهی که آمریکا را صراحتا دشمن می دانند و در مقابلش ایستاده اند و البته در روش، کمتر سیاست به خرج می دهند.

2 . گروهی که با آمریکا موافق اند و حاضر هستند آنرا دوست و برادر بخوانند و کعبه آمالشان آنجاست و می گویند باید هرچه می گوید را گوش دهیم که او چیزی جز خیر ما را نمی خواهد!

3 . گروهی که به آمریکا نگاه خوبی ندارند. اما به این نتیجه رسیده اند که برای حل مشکلات، ‌چاره ای جز تسلیم و رابطه با او  نداریم و در واقع کلید حل مشکلات را در لوزان و ژنو جستجو می کنند.

4 . گروهی که آمریکا را دشمن می دانند و به هیچ وجه به او اعتماد ندارند و در واقع در هدف با گروه اول یکی هستند. اما روشی متفاوت با گروه اول را دارند و معتقداند باید مسائل مختلف را در این مبارزه مد نظر قرار داد و البته مبارزه با استکبار را به هیچ وجه تعطیل پذیر نمی دانند.

اگرچه امروز در دولت تدبیر و امید، افرادی هستند از قبیل گروه دوم، اما تفکر غالب در این دولت را شاید بتوان گروه شماره سه دانست. در مقابل، گروهی که امروز در آمریکا در راس قدرت است، گروه چهارم می باشد. یعنی دولت آمریکا به دنبال فروپاشی جمهوری اسلامی از راه حیله گری است؛ در حالی که نگاه دولت ایران به دولت آمریکا به عنوان کلید حل مشکلات است و این یعنی فقط خدا به دادمان برسد!

امیدوارم در انتخابات های پیش رو، ملت ایران، گروه چهارم را در راس قدرت قرار دهند.