علامه جعفری در یکی از سخنرانی هایشان مطلبی به این مضمون می فرمودند:

گاهی لذت تصور مفاهیم عالی، ما را از این مساله غافل می کند که خودمان مصداق آن مفهوم نشده ایم. مثلا صحبت از عظمت علی (ع) می شود و همه به وجد می آیند و چنان به به و چه چه می کنند که گویی خودشان صاحب آن کمالات شده اند! یا اینکه ما در طول تاریخ، دانشمندان بزرگ داشته ایم، ما را به وجد می آورد؛ اما توجه نداریم که خودمان باید جای آنها را پرکنیم.

در واقع باید به این امر توجه داشت که ماچه داریم و چه هستیم و می بایست دنبال عمل باشیم.

شادی روحشان صلوات