«این مرحله، یک پیچ تاریخی در مذاکرات است.» این، مضمون جمله ای بود که جلیلی در مناظرات انتخاباتی سال 92 بیان کرد. منظورش این بود که اگر مدتی دیگر، فشارها را تحمل کنیم، غربی ها مجبور به عقب نشینی خواهند شد. چرا که آنها قطعا با اوضاع اقتصادی که دارند و با توجه به توان نظامی ایران، حمله به ایران را انتخاب نخواهند کرد. از طرف دیگر، ادامه تحریم ها اقتصادشان را با مشکلاتی مواجه ساخته است.

اما با رویکرد دولت روحانی، هرآنچه را که از راه تحمل سختی ها به دست آورده بودیم از دست دادیم. حال هم که روشن است به طور قطع، توافقات به نتیجه نخواهد رسید، چاره ای جز بازگشت به همان مسیر قبل نداریم. در واقع ما دوبار مسیر ذلت را پیموده ایم و یک بار مسیر عزت را. دوباره مجبور می شویم به مسیر عزت بازگردیم و این بار آنقدر بایستیم که غربی ها کوتاه آیند. اما تنها دست آوردی که دولت تحقیر در مذاکرات هسته ای داشت، از دست دادن تمام دست آوردهای گذشته بود و اینکه باید مسیر عزت را از نو آغاز نماییم.