مرحوم لسان الغیب با توجه به دوران زندگی خویش در شیراز، آنجا را چنین توصیف نموده:

خوشا شیراز و وضع بی مثالش        خداوندا نگهدار از زوالش ...

اما گویا دعای ایشان، آنگونه که باید مستجاب نگردیده و حقیر با توجه به دوران حاضر، شعر ایشان را مهندسی معکوس کرده ام!

بَدا شیراز و وضع افتضاحش             خداوندا بگردانش ز راهش

حیا و عفت و فرهنگ و آداب            برفته جملگی از مردمانش

میا شیراز کینجا از کمالات              نمانده هیچ، جز حال و هوایش

گر ایشان نیز اینجا بود امروز            نمی کرد آنچنان وصف صفایش

البته خود حافظ نیز در جایی می فرمایند:

سخن دانی و خوش خوانی نمی ورزند در شیراز

بیا حافظ که تا خود را به مُلکی دیگر اندازیم

حقیر، خود اهل استان فارس هستم و قصد توهین به مردم این دیار را ندارم. اما متاسفانه اوضاع فرهنگی شیراز، نه تنها آنگونه که حافظ می خواست نیست، که بر خلاف آن است. البته این، بدین معنی نمی باشد که خدای ناکرده همه مردم این دیار دچار عقبگرد فرهنگی شده باشند. بلکه منظور این است که شیراز نیز مثل بسیاری از شهرهای کشورمان نمود ظاهری اش بدقیافه و غیر متناسب با فرهنگی است که ایرانی جماعت ادعای آنرا دارد.