«تن فروشی» عبارتی است که معنای زننده ای را به ذهن متبادر می سازد. در واقع مصداقی که از آن به ذهن می آید و موجب ناخوشایند بودن این عبارت نزد افراد می شود، این است که شخص، بوسیله سکس، در پی کسب درآمد باشد.

اما نکته ای که باید مورد توجه قرار گیرد، توسعه ای است که می توان در مفهوم این عبارت قائل شد و آن اینکه افراد زیادی در جامعه هستند که باوجود اینکه در حال تن فروشی می باشند، خود از این عبارت متنفراند و شاید توجه به این مساله نداشته باشند. در واقع تن فروشی منحصر در مساله فروش تن در حد سکس و از طرف دیگر فروش تن و دریافت پول در مقابل آن، نمی باشد. بلکه از هر دو سو، این عبارت قابل توسعه است.

از طرفی می توان گفت، سکس پیشرفته ترین مرتبه تن فروشی می باشد و مراتب دیگر تن فروشی از همین آرایش ها و خودنمایی های خیابانی شروع می شود. در واقع کسی که خود را برای نمایش خیابانی می آراید و چون عروسکی خیمه شب بازی در دست شیطان، در منظر چشمان نامحرم به حرکت در می آورد و موجبات غلبه احساسات دل بر فعالیت عقلانی روزمره را فراهم می سازد، به مرتبه ای از تن فروشی نزول کرده است. گاها حتی مدل این تن فروشی، به همان مرتبه بالایش شبیه می شود به این معنی که در مقابل این عمل، پول نیز دریافت می کند مانند کارمند یا فروشنده ای که برای جلب توجه مشتری این کار را انجام می دهد.

از دیگر سو، برای اینکه این عبارت زننده، بر فعل کسی منطبق گردد، لازم نیست حتما در مقابل این عمل، پول دریافت شود. بلکه گاهی در مقابل این عمل، کالای دیگری مثل ربودن دل و به انحراف کشاندن آن، از هم پاشیدن زندگی­ها و مسائلی از این قبیل را دریافت می کند و بدون شک شخص تن فروشی که به دنبال دریافت چنین نتایجی از تن فروشی خود می باشد،‌ شایسته است که بیماری روانی خوانده شود و بر وی لازم است که به روان پزشک مراجعه نماید.

به هر حال، این مرحله از فروش تن، ناشی از بالا بودن تقاضا در مساله إبراز وجود است و از آنجا که وجودِ با ارزشی در چنین اشخاصی نیست، یا هست و ایشان توجه به آن ندارند، چیزی جز تن را برای فروش نمیابند که نازلترین مرتبه وجودی انسان است و اگر جامعه، سعی در افزایش انسانیتش می داشت و در پی کسب بالاترین مرتبه انسانیتش می بود، ‌پایینترین مرتبه انسانیتش اینقدر با ارزش نمی گشت.