هستند در این نسل جدید آماده خور! بچه هایی که تقریبا حاضر به هیچ گونه کمکی به خانواده نیستند. حتی ممکن است برای تفریح رفتن هم در انجام امورات کمکی نکنند و صرفا منتظراند دیگران همه کارها را انجام دهند و اگر بد دل نبودند و بدشان نمی آمد، از این هم دریغ نمی کردند که دیگران لقمه در دهانشان گذارند! در حالی که خوشی تفریح، به کمک کردنها و همراهی کردن هایش است.

ریشه اجتماعی جامعه، اجتماع کوچک خانواده است که اگر کسی در خانه، اجتماعی بود،‌ در جامعه هم می تواند اجتماعی باشد. در واقع اجتماعی بودن را باید در خانه آموخت. (بزرگی می فرمود اطاعت از امام زمان(عج) را از اطاعت از ولایت فقیه بیاموزید.)

اجتماعی بودن در خانه، به همراهی کردن با دیگران در همه امورات است و همراهی کردن در همه امورات، به بخشش و از خود گذشتگی وابسته است.

همراهی کردن با دیگران به این معنی نیست که هرچه دیگران گفتند ما بپذیریم. بلکه یعنی بتوانیم با دیگران تعامل سازنده داشته باشیم و زمانی هم که نظر دیگران را قبول نداریم بتوانیم با روشی درست و منطقی مخالفت خود را ابراز داریم و با هم کنار آییم.

امیر مومنان ع می فرمایند آنچه برای خود می پسندی برای دیگران هم بپسند.

اگر آحاد جامعه به فکر دیگران باشند و در واقع، ‌اجتماعی و نه فردی،‌ بیاندیشند، آن وقت است که جامعه می تواند حرکت جهادی انجام دهد.

خبرنگای از آقای قالیباف سوال کرد: «به نظرشما جامعه امروز ما با زمان جنگ چه تفاوتی دارد؟»

ایشان جواب دادند:

«زمان جنگ هیچ کس به فکر خودش نبود و الان همه به فکر خودش است.»

با چنین جامعه ای آیا می توان حرکت جهادی انجام داد؟!

با تفکر ماده گرایی و ماده پرستی نمی توان جهادی عمل کرد. چون نمی توان به فکر دیگران بود. در صورتی می توان به فکر دیگران بود که خدا و قبر و قیامت را در نظر داشت. زمانی که ایمان قوی شود، ‌روحیه جهادی خود به خود می آید و نبود روحیه جهادی در جامعه دلالت بر ضعف ایمان دارد.

اگر ایمان ضعیف شد، رقابت، در مراسمات مذهبی هم به این می شود که هر هیاتی که علمش بزرگتر بود و صدای بلندگویش بلندتر و جمعیتش بیشتر، موفق تر است!