آیا اگر به دنبال یک شغل مناسب و خانه و زندگی خوب باشیم، راهی غیر خدایی را برگزیده ایم و هدف گزاری زندگیمان غیر خدایی است؟

شاید در جوانی و نوجوانی، معنی این سخن را که زندگی تکرار نمی شود، به خوبی درک نمی کنیم. اما برخی، وقتی از سی سال بگذرند شاید با خود بیاندیشند که اگر مدت زیادی بخواهیم در این دنیا بمانیم، نصفش را گذرانده ایم؛ خب برای نصف دیگری که تکرار هم نمی شود راه خدایی بودن کدام است؟ آیا تا الان که به دنبال شغل و همسر و فرزند و ... بودیم راهی غیر خدایی داشتیم؟

تصور کنید در یک باغ پر از انواع درختان قدم می زنید و صدای دلنواز آب، آوای خوشِ نسیمی که در میان برگها می پیچد و موسیقی دلنوازی را به اجرا می گذارد و نغمه شعَف بر انگیز پرندگان، شما را به وجد می آورد. در این زمان می توانید دو گونه با خود بیاندیشید؛ یکی اینکه چه جای فرح بخشی است برای انجام برخی کارها(که حرام الهی است) و خلاصه جای فلان و فلان(نوشیدنی نجس) کم است! و دیگری اینکه از آرامش محیط، به آفریننده آرامش بخش بیاندیشید و از این نعمات الهی، به شکر او سرگرم شوید و با خود بگویید چه جای مناسبی برای برگزاری میهمانی های خدایی و پذیرایی از مومنین و ایتام و نیازمندان.

همه مراحل زندگی، همان باغ است و اینکه ما خدایی هستیم یا غیر خدایی، به نیت و هدف ما بستگی دارد که اینها آینده کاری ما را نیز مشخص می کنند؛ چرا که شخصی که دارای اهداف متعالی است به هر کاری دست نمی زند. بنابر این، ما آن زهدی که انسان را به گوشه نشینی و عزلت سفارش می کند قبول نداریم و فکر می کنیم زهد واقعی در کف زندگی محقق می شود. اصلا این زندگی است که میدان نبرد علایق و اهداف و نیت های خوب و بد است. تا در میدان زندگی نباشید اصلا بسیاری از رذائل و فضائل انسان، فضای بروز و ظهور نمیابند تا بتوان با آنها مقابله یا از آنها حمایت کرد. خلاصه اینکه زندگی خوب، در مقابل زندگی خدایی نیست؛ بلکه زندگی خوب همان زندگی خدایی است؛ و در یک کلام خدای متعال سعادت دنیا و آخرت ما را می خواهد؛ فقط باید توجه داشت که دنیا را برای دنیا نخواست؛ بلکه دنیا را برای آخرت طلب کرد و دنیا وسیله رسیدن به نعمات اخروی است.

بنابر این تا قبل از سی سال هم اگر در این مسیر با هدف الهی قدم برداشته ایم، مسیرمان درست بوده و باید همین راه را ادامه داد و دقت داشت که روز به روز بر نیت های خوب و اهداف متعالی اصرار ورزید و متوجه بود تا ظواهر زندگی ما را از آن هدف متعالی منحرف نسازد.

نکته مهم: البته منظورم از دنبال زندگی بودن، زندگی مرفح و تشریفاتی و... نبود که در مطلب بعد (دارندگی و برازندگی) به این خواهم پرداخت به لطف حق.