مقصد را عقل تعیین می کند یا احساس؟! چرا مسافرت می کنیم و هدف از سفر چیست؟ لذت یا کلاس گذاشتن برای باجناغ؟! یا ارتقاء فکری و فرهنگی؟

هدف انسان از انجام هر فعلی می تواند لذت یا مصلحت باشد؛ که لذت خود به زودگذر و مداوم، و مصلحت نیز به شخصی و عامه تقسیم می شود. عقل، افعالی را تایید می کند که هدف از آنها دوام لذت و عمومی بودن مصلحت در نظر گرفته شده باشد. مسافرت نیز یکی از تصمیم گیری های انسان است که از مصادیق این قاعده است. از جامعه جو زده امروز ما که آمار مطالعه و تفکر در آن، قابل قیاس با رجوع به شبکه های مجازی نیست، توقع تصمیم گیری احساسی بیش از تصمیم گیری عاقلانه است.

اگر کسی بگوید من به خارج از کشور سفر کرده ام و بعد از وی سوال کنید به کدام کشور و او در جواب بگوید افغانستان، خیلی از مردم جامعه ما از وی می خندند و خواهند گفت افغانستان هم شد سفر خارجی؟! در حالی که اگر هدف کسی که علاقه به سفر به افغانستان دارد را با هدف کسی که در پی سفر به مالزی و آنتالیا و... است مقایسه کنیم، ‌خواهیم دید که مسافر مالزی، هدفی بس سخیف و سطحی دارد و مسافر افغانستان هدفی متعالی و فرهنگی و عالمانه. اگرچه امروز اوضاع امنیتی و رفاهی افغانستان در مقایسه با خیلی از مناطق دیگر، فجیع است، اما این کشور، جایی است که بسیاری از آنچه به عنوان فرهنگ ایران زمین به دست ما رسیده است، از این سرزمین برخاسته است. حقیر در اینجا به دنبال تبلیغ سفر به افغانستان نمی باشم. بلکه  در پی توجه افراد به این مساله ام که اعمال و تصمیمات را نباید صرفا با توجه به ظاهرشان ارزشگذاری نمود و این، مشکلی است که جامعه ظاهرگرای ما گرفتار آن شده و تفکر و تعمق را کنار نهاده است و مردم، عقلشان را بدجور و به طرز فجیعی در چشمشان قرار داده اند. امیدوارم خواننده محترم، برداشت سیاسی یا قومی  و قبیله ای از این نوشته نداشته باشد.

مبنای جمله «بسیار سفر باید تا پخته شود خامی»، بر اساس هدفگذاری عقلانیست؛ نه تصمیم گیری احساسی که صرفا بر اساس لذت زودگذر و مصلحت شخصی بنا شده است که در آن از پخته شدن خبری نیست که هیچ؛ بلکه به جای تقویت عقلانیت، در غلیان احساسات دمیده می شود.

باید توجه داشت که می توان از سفر به مالزی هم هدفی عالمانه داشت و همچنین از سفر به افغانستان هدفی جاهلانه. اما آنچه در اینجا مورد توجه است، مقایسه هدف عالمانه و جاهلانه در مورد مصداق سفر است. گذشته از اینکه این نوشته با توجه به واقعیت موجود جامعه ما است که معمولا هدف از سفر به مالزی هدفی غیر عالمانه و هدف از افغانستان، هدفی عالمانه و فرهنگی است.