روضه خواندن، در مجالس مختلف، متفاوت است. جایی که شنونده روضه، محرم تا محرم با امام حسین ع انس دارد و آن هم در حد سینه زنی است، نه روضه و کسب معرفت، روضه خوانی در اینگونه مجالس، مقدمه خوانی فراوان می خواهد و مقداری کار، مشکل است. اما روضه خواندن در مجالسی که افراد، با امام حسین ع در طول سال انس دارند و مخصوصا اهل روضه و کسب معرفت در مورد ایشان هستند، همین که ذکر السلام علیک یا اباعبد الله به زبان آید، اشکها سرازیر می شود.

اینکه عرض می کنم کسب معرفت، هنوز هم خیلی ها هستند که فقط برای سخنرانی و روضه محرم،‌ به مجالس می روند. در برخی مجالس، همین که سخنرانی و روضه،‌ تمام می شود و نوبت به مداح می رسد، با اینکه مداحی زبردست و معروف است، جمعیت زیادی که با همان سخنران و روضه اش، به هدفشان رسیده اند از مجلس بیرون می روند.

متاسفانه اکثر مجالس کشور، به جای اینکه مکانی برای کسب معرفت و شناخت بهتر مباحث دینی باشد، به مداحی و سینه زنی محدود است و تقریبا پیشرفت معنوی خاصی در افراد ایجاد نمی کند و با عرض معذرت از محظر ارباب بی کفن، بیشتر به ورزش همگانی می ماند تا مجلسی برای یاد خدا و فرار از غفلتها. البته این مساله، تقصیر سخنران هم هست که خیلی اوقات سخنرانی ها بدون مطالعه کافی می باشد و صرفا مباحثی تکراری و کلیشه ای است.

خدمت دوستانی که علاقه مند اند بتوانند راحت تر با امام حسین ع ارتباط برقرار کنند عرض می کنم، که باید سعی شود در طول سال با ایشان مرتبط بود. همیشه هم نیاز به مجلس ندارد. بلکه خوب است انسان خودش روضه خوان خودش باشد. با اشعار زیبا و پرمعنی و کتابهای معتبری همچون لهوف سید بن طاووس می توان به این هدف نائل شد.

من کی أم ، خار گلستان تو یابن الزهرا

زده ام دست به دامان تو یابن الزهرا

همه از درد گریزند ، مرا دردی دِه

که بُوَد در خور درمان تو یابن الزهرا

سر به درگاه تو سودم ، ز تو خواهم چشمی

که بُوَد یکسره گریان تو یابن الزهرا

آب می نوشمُ و از سوز جگر می گویم

به فدای لب عطشان تو یابن الزهرا

لهوف سیدبن طاووس را در اینترنت به راحتی می توان یافت.

محتاج دعای دوستانیم