دست در دست هم دهیم به مهر                میهن خویش را کنیم آباد

بعد از آنکه سرداران سپاه ایران، به اصرار رستم، پهلوان ایرانی، برای جنگ نکردن با اعراب، رضایت ندادند و وارد جنگی شدند که در نهایت به شکست ایرانیان انجامید، تا قرنها دیگر کشوری به اسم ایران وجود نداشت تا اینکه شاه اسماعیل صفوی، از نو ایران را بنا کرد. او همچنین از نظر دینی، دینی را در ایران رواج داد که از طرفی با دین عربها تفاوتهایی داشت و از طرف دیگر، بسیار ظلم ستیز بود و از نظر اعتبار، مستقیما به خود پیامبر(ص) می رسید.

بی تدبیری برخی سردمداران ایران، باعث شد که باز قسمت هایی از ایران جدا شود. ملت ایران با انقلاب خود در سال 57 و ایستادگی و تکیه اش بر فرهنگ غنی خود، توانسته است عزتمندی خود را به دست آورد که مخالفت سنگین سلطه گران جهان که می خواهند همه ملت ها بله قربان گوی آنها باشند، دلیل این مطلب می تواند باشد.

هم اکنون ما ایرانیان با اکثریت شیعه، و با اقلیت های فراوان از قبیل سنی، زرتشتی، یهودی، مسیحی، و با زبان ها و فرهنگ های مختلف، از قبیل فارس، ترک، لر، کرد، بلوچ و... اگر بخواهیم کارمان به جایی نرسد که دوباره شاه اسماعیلی لازم باشد تا از نو ایران را بسازد،

باید با هم متحد باشیم.

باید تلاش کنیم فرهنگمان را حفظ کنیم و اینچنین باسرعت به سمت قبول فرهنگ بیگانه رفتن،‌ چیزی از ایران و ایرانی باقی نخواهد گذاشت.

باید بر علیه عقاید و فرهنگ یکدیگر با تمسخر و توهین حمله نکنیم.(هرکس آزاد است که دین خود را با منطق، ترویج کند. اما توهین و تمسخر فقط کینه و عداوت را به دنبال دارد و باعث اختلاف خواهد شد)

باید موجبات ناراحتی یکدیگر را فراهم نسازیم.

باید این همه هجمه بر علیه مملکت خود را ببینیم و با هم محربانتر باشیم.

باید این سیل جک سازی ها که فرهنگ، اتحاد، مسئولین، وهمه چیز ما را هدف گرفته است را به سمت دشمنانمان باز گردانیم و به دشمنانمان بخندیم، نه به خودمان.(به جای خندیدن به ترک و لر و... به صهیونیست های ضد یهود بخندیم)

باید ...

اگر شیعه و سنی و زرتشتی و یهودی و مسیحی، بر علیه هم کار کنیم، به جایی خواهیم رسید که نه از شیعه خبری هست و نه سنی، نه زرتشی و نه یهودی و نه مسیحی و البته نه ایرانی.

خلاصه که باید

  دست در دست هم دهیم به مهر             میهن خویش را کنیم آباد